Diferenzas entre a CANTIGA DE AMOR e a CANÇO PROVENZAL

Aínda inspirándose na canço provenzal, a cantiga de amor introduce notables variacións de orde temática e formal que teñen en común unha tendencia á simplificación.

1. Na lírica provenzal a muller a quen se dirixían as cantigas era real e estaba casada; tratábase pois dun amor adúltero. Os nosos poetas diríxense a unha dona idealizada que pode estar casada ou solteira.
2. Desaparecen case totalmente as referencias á natureza de suma importancia na retórica da canço que comezaba a miúdo cun exordio primaveral. A cantiga de amor carece polo regular de ambientación e cronoloxía. Sitúase no terreo das ideas e os sentimentos puros.
3. O código do amor cortés redúcese aos seus trazos esenciais: a dependencia emocional do trobador-vasalo respecto á senhor-dama. Os motivos vasaláticos son menos recorrentes.
4. A senhor da cantiga de amor é unha figura máis incorpórea que a da canço. Carece de aparencia física, e as súas calidades morais son realzadas de forma hiperbólica máis xenérica.
5. Na nosa lírica, a senhor manifesta diversas actitudes respecto do poeta, quen pode ir desde a indiferencia (desamparar) pasando pola revancha (dar pena, dar coita, fazer mal) ata chegar a mostrarse vingativa (sanha) e negarlle ao namorado o dereito de lle falar ou de mirala.
6. O gozo de amar e a sensualidade que caracteriza á poesía provenzal son substituídos por un amor platónico dominado pola coita de amor consecuencia do rexeitamento que sofre o namorado, que nunca chega a ser correspondido pola dama, cousa que si suceda na canço. O tema do amor non correspondido convértese así no máis frecuente da cantiga de amor galego-portuguesa.
7. O joi (ledicia) a penas ten cabida na Cantiga de amor polo, que o grao de drudo está vedado aos nosos trobadores. No seu lugar domina o sentimento da COITA, un estado de sufrimento provocado pola imposibilidade de calar a súa sede amorosa.. O namorado experimenta todas as dores do amor sen gozar de ningún  dos seus praceres.

Debido a este comportamento da senhor, o poeta vivirá en constante desacougo, que o levará a atoparse desorientado, (desnortado, desventurado, cativo) ou tolo de amor (perder o sen, ensandecer) e mesmo chegar á morte por amor nun último intento de persuasión para que a dama lle conceda o amor. A coita de amor que manifesta o poeta hai que tomalo case sempre como un finximento, un xogo literario que por unhas regras analiza o estados anímicos do amante.